این چند کلمه هم گفتنی است
سید احمد قریشی
یک روز به اصرار دوستان آقای میرحسین بر مسند نخست‌وزیری نشست و ما با جان و دل قبول کردیم.
یک روز آقای دکتر رضایی نامه‌ای به امام نوشت که اگر ولایتی بیاید کار رزمندگان با مشکل مواجه می‌شود و با حکمیت آقای هاشمی دوباره موسوی نخست‌وزیر شد و ما پذیرفتیم.
دو دوره با آرای ملت از آقای هاشمی به عنوان رئیس‌جمهور حمایت کردیم.
در دوره هفتم و هشتم کاندیدای ما رای نیاورد ما تبریک گفتیم و پذیرفتیم.
در دوره نهم و در مرحله دوم رای ملت به نام کاندیدای ما رقم خورد که در خواب ماندن بعضی‌ها و تهمت تغییر نتیجه را به جان خریدیم و خوشحال بودیم که برای اولین بار اداره نظام سیاسی کشور به نام ما رقم خورد ولی چهار سال اخم و تخم و کنایه بزرگانی را تحمل کردیم.
در دوره دهم کاندید ما طبق سنوات قبل برای دومین بار و با اختلاف یازده میلیون رای از رقیب پیش افتاد هیچ کدام از کاندیداها و بعضی از مسئولین اصلی نظام نه اینکه تبریک نگفتند و برای رای ملت تره هم خرد نکردند که هیچ بلکه علم تقلب در انتخابات را بلند کردند و تهمت بزرگی را به جمهوری اسلامی نثار کردند و حماسه حضور 83 درصدی مردم را به کام همه تلخ کردند.
در دوره یازدهم باز آرای مردم به نام رقیب رقم خورد و تنها با اختلاف 370 هزار رای انتخابات به دور دوم کشیده نشد و رئیس‌جمهور برگزیده شد و ما باز طبق وظیفه تبریک گفتیم و در جشن پیروزی ملت شرکت کردیم و از خداوند توفیق موفقیت را برایشان آرزو کردیم.
آنچه جای سوال است و روح و دل انسان را آزرده خاطر می‌سازد این است که:
چرا در سال 88 به جای تبریک و تهنیت پرچم مخالفت بر دوش کشیدید و آوای تقلب سر دادید؟
چرا در سال 88 توصیه نکردید که از راه قانونی اعتراضات خود را پیگیری کنند؟
چرا همانند این بار فورا مصاحبه نکردید و از دموکراسی در ایران دفاع نکردید؟
چرا همانند این بار به کاندیدای منتخب مردم تبریک نگفتید؟
چرا در سال 88 به دوستان نگفتید که دموکراسی یعنی تحمل رقیب؟
مگر سازوکار انتخابات دوره دهم با یازدهم چه تفاوتی کرده بود که امسال اقدامات قانونی و دوره قبل غیرقانونی بود؟
آیا مردم از جای دیگری آمده بودند؟ دولت نسبت به شما تغییر موضع داده بود؟ شورای نگهبان تغییر کرده بود؟ سازوکار و قوانین تغییر کرده بود؟ عوامل و دست‌اندرکاران عوض شده بودند؟ یا جنس کاغذ و مواد صندوق‌ها فرق کرده بود؟
آیا اختلاف آرای این دور با دوره قبل تفاوت چشمگیری داشت؟ آیا در این دوره نظارت نمایندگان کاندیداها بیشتر شده بود؟ آیا جابجایی 370 هزار رای از یازده میلیون رای کار دشوارتری بود؟
نکته‌ها و موضوعات فراوان، متعدد، منطقی و غیرقابل انکار دیگری هست که مجال آن نیست.
آیا برای این پرسش‌ها پاسخی هست؟
اگر دیروز به قانون تمکین می‌کردیم و فریب دشمن نمی‌خوردیم و چراغ سبز به دشمن نشان نمی‌دادیم و شیرینی حضور حماسی 40 میلیونی را به دهان ملت زهر نمی‌کردیم دشمن به این اندازه گستاخ نمی‌شد و بعضی از دوستان هم شاید این قدر لجبازی نمی‌کردند و وضع اقتصادی نیز به این میزان افسارگسیخته نمی‌شد.
بیایید در پیشگاه ملت توبه کنیم و قانون را در همه حال اگرچه بر خلاف میلمان باشد بپذیریم و عمل کنیم.
بیایید رقیب را بپذیریم و تحمل جابجایی قدرت را داشته باشیم و دشمن را در تمام صحنه‌ها از خانه بیرون کنیم.
بیایید برای خوش‌آمد دشمن دوستان را دشمن مپنداریم.
اگر ده بار پیاپی دیگر هم شما پیروز شوید ما می‌پذیریم و تبریک می‌گوییم چرا که دستگاه‌های انتخاباتی را قانونی و اقدامات آنها را در چارچوب قانون می‌دانیم و اشکال احتمالی را نیز از طریق قانون پیگیری می‌کنیم شما هم بیایید قانونی عمل کنید.

منبع روزنامه کیهان