آخرين بـاري کـه از تـه دل بـراي رفـتـنـت گـــــريـه کــردم گـفـتـي: تـمـامـش کـن . . . از آن روز بـه احـتـرامـت چـنـان از تـه دل مـي خـنـدم کـه گــاهــي فــرامــوشـــم مـــيـشــود رفـــــتـــــه اي

کاش همگي در برخورد با هم يادمون بمونه که پشت خروارها سيم، کابل، و اين صفحه هاي نوراني بزرگ و کوچک در سراسر دنيا، انسان حقيقي نشسته، انساني که مثل ما از پوست و گوشت و خون ساخته شده، نه از صفحه کليد و سيستم کابل.